PADACZKA-
EPILEPSJA, jest jedną z najczęstszych chorób
układu nerwowego, na którą cierpi około 1 procent populacji.
Inaczej-
z padaczką, utożsamia się osobę , która traci przytomność,
mającą drgawki, sinicę, czasem oddającą bezwładnie mocz (kał),
oraz przygryzającą sobie język.
Tymczasem
epilepsja różnie się objawia, a opisany wyżej przypadek stanowi
nie więcej niż 20 procent wszystkich napadów padaczkowych.
Należy
zatem uświadomić sobie, iż padaczka to także halucynacje
wzrokowe, słuchowe, zaburzenia smakowe.
Aby
móc zdiagnozować epilepsję, należy powierzyć pacjenta
specjalistom z tego zakresu- epileptologom.
Ażeby
padaczka się ujawniła, zaistnieć muszą dwa czynniki:
-
nawet niewielkie uszkodzenie mózgu;
oraz
-
predyspozycje genetyczne.
Epilepsja
może wystąpić w różnym okresie życia. Najczęściej pojawia się
u ludzi, do 20 r.ż.- 80 procent wszystkich padaczek. Natomiast po 65
r.ż.- kiedy notuje się wzrost zachorowalności, związany ze
starzeniem się mózgu.
Kiedy
człowiek usłyszy u siebie zdiagnozowaną epilepsję, musi
odpowiedzieć sobie na następujące pytania:
-co
muszę zmienić w swoim życiu;
-co
z moją nauką/zawodem;
-czy
mogę nadal kontynuować swoją naukę/pracę;
-co
muszę zmienić w swoim życiu rodzinnym;
-czy
nadal mogę być aktywny we wszystkich sferach życia, jak do tej
pory;
-czy
mogę np. prowadzić samochód;
-czy
epi skróci moje życie;
-co
mi wolno, a czego muszę unikać.
Współcześnie,
uważa się, iż większość pacjentów z epi, może prowadzić
normalne życie, łącznie z oglądaniem TV, pracą przed komputerem,
aktywnością fizyczną, jak również nauką czy pracą zarobkową.
Warunkiem
normalnego funkcjonowania chorego, jest optymalne leczenie.
Przeważnie
to leczenie, jest farmakologiczne (leki), które ogólnie rzecz
ujmując polega na zastosowaniu leku przeciwpadaczkowego, odpowiednio
dobranego do rodzaju napadów, w optymalnej dawce, która całkowicie
hamuje napady epi.
Brak
napadów przez 3 lata oznacza zakończenie leczenia, tzn. stopniowego
odstawiania leków- i jeśli napady nie powracają- uznanie chorego
za wyleczonego.
U
około 15 procent chorych, nie uzyskuje się dobrego efektu leczenia.
Jest to grupa cierpiących na epi, odpornych na leczenie.
Zarówno
leki klasyczne, jak i leki nowej generacji, są porównywalnie
skuteczne.
Przy
wyborze leku na epi, należy uwzględnić inne jego wartości;
bezpieczeństwo stosowania, łatwość zażywania przez chorego,
prostotę właściwości farmakologicznych.
Dzieląc
padaczkę na dwie grupy: uogólnionych oraz częściowych,
można dokonać przyporządkowania leków przeciwpadaczkowych do obu
grup. I tak:
-
w padaczkach uogólnionych; leczenie zwykle zaczyna się od
zastosowania kwasu walproinowego,
ale także leki nowej generacji, jak lamotrygina
czy topiramat.
Choć nasz arsenał
leków przeciwpadaczkowych jest obecnie szeroki, to nie można
stwierdzić, iż problem epi został w pełni rozwiązany. Tu- są na
myśli pacjenci nie tylko lekooporni, ale także chorzy zaliczani do
grupy „specjalnych”- np. kobiet w ciąży, czy osób w wieku
podeszłym cierpiących nie tylko na epi, ale także na przeróżne
schorzenia.
Dla kobiet w ciąży-
najbardziej bezpieczne mogą być okskarbazepina i
lamotrygina.
Natomiast u
cierpiących w wieku podeszłym na epi- kwas walproinowy i
oskarbazepina.
ŻYJE
wśród nas ok 400 tysięcy chorych na epilepsję
Ze statystyk wynika, że ok 5% ludzi
przynajmniej raz w życiu miał napad drgawek, a co 10 osoba zdradza
tzw gotowość drgawkową, nie objawiającą się napadami
padaczkowymi.
Wiadomo z całą pewnością, że epilepsja
nie jest chorobą rzadką, ani też niezwykłą. Nie jest również
chorobą zakaźną, ani psychiczną.
Ze statystyk wynika, że ok. 70 % osób
prawidłowo leczonych, zostaje wyleczonych.
Padaczka dotyka ludzi od niemowlęctwa do
starości.
NAPAD (ATAK)- wszystko rozgrywa się w
mózgu
Atak epilepsji- jest to objaw
przejściowego zaburzenia czynności mózgu.
Mózg- centrum ludzkiej istoty, składa się z
ok. 100 miliardów komórek nerwowych (neuronów), z których każda
ma połączenia z dziesiątkami tysięcy innych komórek organizmu.
Tak więc praca mózgu odbywa się przy udziale
nieustających wyładowań bioelektrycznych.
Jeśli wyładowanie napadowe ograniczy się do
komórek odpowiedzialnych za pamięć, spowoduje jedynie chwilowe
zaburzenie pamięci. Jeżeli z kolei rozprzestrzeni się na rozległą
partię mózgu, może doprowadzić do chwilowej utraty świadomości.
Wg. „Słownika encyklopedycznego” COLLINSA,
epilepsja- to „przejaw patologicznego rozładowania
elektronicznego istoty szarej mózgu. Może przyjmować różne
postacie. W napadach uogólnionych (grand mal) dochodzi do silnego
skurczu wszystkich mięśni ciała (faza toniczna) z następczymi
szarpaniami, skurczami (drgawkami)”.
Napad padaczkowy może spowodować jakikolwiek
bodziec, wpływający na zwiększenie pobudliwości komórek
nerwowych. Może to być:
- użycie substancji chemicznych lub gazów
bojowych na froncie;
- silny stres;
- migające światło;
- gorąca kąpiel głowy;
- uraz;
- zatrucie;
- silne przemęczenie;
- brak snu;
- niewłaściwa dieta, (brak przyjmowania
posiłków);
- pewne metody leczenia (niewłaściwe
leczenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz